اصل هزینه یا Expense principle در تعریف حسابداری به معنای تطبیق هزینه‌ها با درآمدها در همان دوره مالی است. به‌عبارت‌دیگر، هزینه‌ها باید در دوره‌ای که درآمدهای مرتبط با آن‌ها در آن دوره شناسایی شده‌اند، شناسایی شوند. این اصل به معنای تاخیر در شناسایی هزینه‌ها در دوره‌های بعدی که درآمدهای مرتبط با آن‌ها در دوره‌های قبلی شناسایی شده‌اند، نیست.
به‌عنوان‌مثال، فرض کنید یک شرکت در ماه جاری کالاهایی به ارزش ۱۰۰،۰۰۰ دلار خریداری کرده و آن را در ماه بعد به ارزش ۱۵۰،۰۰۰ دلار فروخته است. طبق اصل هزینه، هزینه ۱۰۰،۰۰۰ دلار باید در ماه بعد شناسایی شود، زمانی که درآمد مرتبط با آن نیز شناسایی شده است. در غیر این صورت، هزینه‌ها در دوره‌های قبلی شناسایی می‌شوند که ممکن است قبل از دوره‌ای باشد که درآمدهای مرتبط با آن‌ها شناسایی شده‌اند.
معمولاً هزینه‌هایی وجود دارند که نمی‌توان آن‌ها را با درآمدهای خاصی مرتبط کرد، مانند حقوق مدیریت، اجاره و خدمات عمومی. این هزینه‌ها به‌عنوان هزینه‌های دوره‌ای شناخته می‌شوند و در دوره‌ای که با آن‌ها مرتبط هستند، به‌عنوان هزینه شناسایی می‌شوند.
