دارایی‌های نامشهود بخش مهمی از منابع مالی واحدهای تجاری را تشکیل می‌دهند. این دارایی‌ها هرچند ماهیت فیزیکی ندارند، اما ارزش اقتصادی بالایی برای شرکت‌ها ایجاد می‌کنند. آشنایی با نحوه طبقه‌بندی و محاسبه استهلاک آنها نقش اساسی در ارائه صورت‌های مالی شفاف دارد.
🔻 دارایی نامشهود با عمر مفید معین (استهلاک پذیر)
مدت استفاده از این گروه دارایی ها مشخص است(نامحدود نیست) و به تدریج که مورد استفاده قرار می گیرند حقوق مالی آنها ارزش اولیه خود را از دست می دهد. بنابراین قسمتی از بهای تمام شده این اقلام در ادوار مالی عمر مفید این دارایی ها به حساب هزینه های آن دوره منظور می شود.
استهلاک دارایی نامشهود و عملیات حسابداری آن تا حدودی مشابه دارایی ثابت مشهود می باشد مانند حق اختراع و حق تألیف.
🔻 دارایی های نامشهود با عمر مفید نامعین (استهلاک ناپذیر):
مدت استفاده از این گروه دارایی ها مشخص نیست و به دلیل عدم برآورد عمر مفید، عملا تعیین استهلاک امکان پذیر نمی باشد مانند سرقفلی محل کسب، ارزش علایم تجاری.
نتیجه: به طور خلاصه، دارایی‌های نامشهود به دو دسته‌ی استهلاک‌پذیر (مانند حق اختراع و حق تألیف) و استهلاک‌ناپذیر (مانند سرقفلی و علائم تجاری) تقسیم می‌شوند. درک درست از این دسته‌بندی، مبنای ثبت‌های صحیح حسابداری و تصمیم‌گیری‌های مالی است.
✅ از همراهی شما با سایت آنیس سپاسگزاریم. برای آشنایی بیشتر با مفاهیم حسابداری، حتماً سایر مقالات ما را نیز مطالعه کنید.
