قانون مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی، یکی از قوانین مهم برای شفافیت اقتصادی و مقابله با فرار مالیاتی است. در این قانون، ضوابط مشخصی برای حساب‌های تجاری و غیرتجاری، تراکنش‌ها و صدور صورتحساب‌های الکترونیکی در نظر گرفته شده است. در ادامه، ۱۲ نکته مهم این قانون را مرور می‌کنیم:
۱_ کلیه حساب‌های افراد غیرتجاری به‌صورت پیش‌فرض، غیرتجاری محسوب می‌شوند.
۲_ معرفی یک حساب تجاری برای بیش از یک شماره اقتصادی مجاز نیست.
۳_ کلیه وجوه واریزی به حساب‌های تجاری به‌عنوان فروش محسوب می‌شود.
۴_ وزارت امور اقتصادی و دارایی باید حدنصاب‌های تبدیل حساب‌های غیرتجاری به تجاری را طوری تعیین کند که حداکثر ۰٫۵٪ از این حساب‌ها تجاری شناخته شوند.
۵_ حساب‌های غیرتجاری با کاربری غیرانتفاعی (مثل شارژ ساختمان، وجوهات شرعی و…) باید توسط مراجع ذی‌صلاح اطلاع‌رسانی شوند.
▪️تکالیف اشخاص غیرتجاری هنگام معامله
۶_ اگر ابتدا وجه واریز شود → هنگام صدور صورتحساب الکترونیکی، شناسه یکتای تراکنش باید درج شود.
۷_اگر ابتدا صورتحساب صادر شود → هنگام تراکنش، شماره منحصر به فرد مالیاتی باید ثبت گردد.
۸_ بانک‌ها باید تا مدت یک سال برای همه تراکنش‌های حساب‌های تجاری، شناسه یکتا اختصاص دهند.
۹_ صرف صدور چک، تراکنش محسوب نمی‌شود و این قانون فقط در زمان انتقال وجه با اسناد تجاری اجرا می‌شود.
۱۰_ در صورت صدور چک، پس از اولین انتقال، معامله اولیه تسویه‌شده تلقی می‌شود و چک، سند معامله دوم خواهد بود.
۱۱_ همه دستگاه‌های کارتخوان باید به شناسه یکتا مجهز شوند.
۱۲_کلیه اشخاص تجاری موظفند هنگام پرداخت‌هایی مانند حقوق و دستمزد، صورتحساب الکترونیکی صادر کنند.
در نتیجه: اجرای این قانون موجب شفافیت مالی، کاهش سوداگری و کنترل بهتر جریان‌های مالی در کشور خواهد شد. بنابراین، آشنایی با این الزامات برای فعالان اقتصادی و حسابداران ضروری است.
✅ ممنون که تا پایان همراه ما بودید. برای مطالعه مقالات بیشتر درباره قوانین مالیاتی، به سایت آنیس سر بزنید.
