شخصیت حقوقی جلوه‌ای تجاری دارد. در بیشتر کشورهای جهان و قوانین مرتبط به این کشورها، برای هر شرکت، مؤسسه یا سازمانی، اعم از انتفاعی یا غیر انتفاعی، شخصیتی حقوقی در نظر گرفته می‌شود.
شخصیتی که برای شرکت‌ها و مؤسسات در نظر گرفته می‌شود از شخصیت مالک یا شرکای یک شرکت جداست و مستقل به حساب می‌آید. این استقلال در شرکت‌های سهامی پررنگ‌تر است و در شرکت‌های کوچک و شخصی کمتر مشخص است.
قرارداد شرکت مشخص کننده شخصیت حقوقی است و این شخصیت از شرکا شخصیت جداگانه‌ای دارد. انسان برای انجام فعالیت‌های خود در طول زندگی نیاز به تشکیل اجتماع و همکاری با دیگران دارد.
به دلیل پیچیدگی‌هایی که اجتماعات انسانی دارند، قانون شخصیت مستقلی برای این گروه‌ها و اجتماعات فرض می‌کند که مجموعه این افراد در کنار هم بتوانند حقوق خود را داشته باشند.
